Τι ταινία είδατε τελευταία?

The Last Seduction ή αλλιως η απολυτη Femme Fatale Linda Fiorentino!
https://www.youtube.com/watch?v=X6UrlgpATKU
Εικοσι χρονια μετα την πρωτη προβολη της ταινιας στην Αμερικανικη Καλωδικαη τηλεοραση, το σπουδαιο film noir του John Dahl με την αξεχαστη ερμηνεια απο την Linda Fiorentino ως γυναικα - δηλητηριο που χρησιμοποιει τους ανδρες κατα το δοκουν, που αναγκασε καμποσες κινηματογραφικες ενωσεις που προηγουνται των Oscar να την χρησουν ως καλυτερη ερμηνεια της χρονιας εκεινης (1994) και τους διανομεις εδω στην Ελλαδα να βγαλουν την ταινια και στους κινηματογραφους ετεροχρονισμενα και μετα την κυκλοφορια της στα video-club (ναι! υπηρχαν video club τοτε και νοικιαζαμε ταινιες απο εκει...).
Η Linda Fiorentino δεν εκανε την μεγαλη καριερα απο εκει και κατω (ενας τριτος ρολος διπλα στο πρωταγονιστικο ντουετο στο Men in Black και το αναμενομενο πλην αποτυχημενο Jade) αλλα παραμενει στο πανθεον των σπουδαιοτερων femme fatale (προσωπικα την τοποθετω διπλα στην Barbara Stanwyck - Double Indemnity & Kathleen Turnet - Body Heat) του Αμερικανικου κινηματογραφου
Ανακαλυψτε το και δειτε το...

Πάλι έγραψες!!!!!!!! Παναγιώτη.

Την έχω δει και εσύ μου το θύμισες με την ανάρτησή σου.

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου 100%

Βραδιά σινεμά χθες μετά των τέκνων.

Interstellar

Πολύ καλή για το είδος της, παρά τη μεγάλη της διάρκεια 169΄, δεν κουράζει καθόλου τον θεατή.

Πολύ καλές ερμηνείες και καταπληκτικά εφέ.

Η συνέχεια επί της οθόνης.

http://www.imdb.com/title/tt0816692/

https://www.youtube.com/watch?v=zSWdZVtXT7E

http://www.cinemag.gr/moviespage.asp?catid=10177&subid=2&pubid=129866802

εφυγε σημερα απο την ζωη ο Mike Nichols, ενας απο τους σημαντικοτερους σκηνοθετες του Αμερικανικου κινηματογραφου τα τελευταια σαραντα χρονια. Περαν των πλεον γνωστων ταινιων που σκηνοθετησε (Ποιος Φοβαται την Βιρτζινια Γουλφ ?, Ο Πρωταρης, Εργαζομενο Κοριτσι) μια απο τις πλεον αξιολογες ταινιες του στις αρχες της δεκαετιας του '70 - απο αυτες τις προσωπικες που δεν συμπεριλαμβανονται σε καμια λιστα των καλυτερων ταινιων ολων των εποχων που πρεπει να δειτε πριν πεθανετε- ηταν το Catch 22, ενα αντιπολεμικο φιλμ πανω στην παρανοια του πολεμου, μια ανατρεπτικη σατιρα για το πως η παρανοια αυτη ειναι και η μονη που μπορει να τον νικησει αλλα και μια σπουδη πανω στην ανθρωπινη φυση και της σημασια της υπαρξης της (κατα συνεπεια μια ταινια και αρκετα σοφη για να την δει καποιας οπωσδηποτε πριν πεθανει...)
http://www.imdb.com/title/tt0065528/
www.youtube.com/watch?v=G41SJUIawVo
και μετα την προβολη μπειτε και στον κοπο να διαβασετε και το ογκωδες βιβλιο του Joseph Heller πανω στο οποιο βασιστηκε το φιλμ, ενα συγγραφικο αριστουργημα!

viking4a έγραψε:Captain Phillips (Tom Hanks).
Αληθινη ιστορια για την πειρατεία στην Αφρικανικη θαλασσα.. Εξαιρετικη ερμηνεια απο τον Τομ Χανκς.

ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΡΓΗΣ

Ο καπετάν Γιώργης πλέει με το γκαζάδικό του «Μότορ Όιλ» από Ελούντα για το λιμάνι της Παιανίας.
Λίγο έξω από το Φάληρο όμως πέφτει θύμα επίθεσης από τους διαβόητους Σομαλούς πειρατές του Ελ Αλαφούζ.
Ο αρχιπειρατής τουιτάρει «Πολυμετοχικότητα ή ο γέρος πεθαίνει» και η κυβέρνηση αρνείται να συνομιλήσει με τρομοκράτες.
Ο καπετάν Γιώργης πρέπει να σώσει τον εαυτό του με τη βοηθεία μόνο ενός κρητικού μαχαιριού που έχει μαζί του.

Περιπέτεια για γερά νεύρα, βασισμένη σε αληθινή ιστορία που συγκλόνισε πριν μερικά χρόνια την κοινή γνώμη.
Στο ρόλο του ακίνητου φάρου ο Κουτρουμπής.
Συγκλονιστική ερμηνεία από τον βετεράνο του είδους Βαρδή Νογιάννη που βγάζει την λεβεντιά ενός Ζορμπά.

Καλό εεεε!!!!!!!!    

ΟΥΥΥΥΥΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!

Νίκο είσαι ταλέντο και στο "λεκτικό".

(και στο "πνευμα" των ημερων αλλα και αναρτησεων μου)
The Bad Lieutenant - 1992
www.youtube.com/watch?v=TdKD9rMqwqI
ενα πραγματικα συγκλονιστικο πορτραιτο ενος απολυτα διεφθαρμενου μπατσου (ναρκωτικα, τζογος, πορνεια, πιο χαμω δεν παει...) και της προσπαθειας να βρει την οποια λυτρωση του αρμοζει κατα την διαρκεια της τελευταιας ερευνας του για τον βιασμο μιας καλογριας.
Βρωμικο φιλμ, ενοχλητικο, βλασθημο, το αριστουργημα του "ψυχικα αρρωστου" κι αιρετικου Abel Ferrara και ο ορισμος της μεγαλειωδους , υπερδυναμικης και υστερικης performance απο τον Χαρβει Καιτελ στον καλυτερο φυσικα ρολο της καριερας του

Παναγιώτη σέβομαι απόλυτα τις απόψεις σου αλλά θεωρώ ότι η σουρεαλιστική προσέγγιση της υφής και της αντενέργειας του πορτραίτου του πρωταγωνιστή υποδηλώνει μια μίξη συναισθημάτων που δεν εκδηλώνεται επαρκώς.

Την ταινία είχαμε δει πρόσφατα με τον don fanourio και πιστεύω ότι ο αποτρόπαιος χαρακτήρας της ταινίας δεν συνάδει με τις ιδεολογικές προσεγγίσεις του σκηνοθέτη ούτε με την γενικότερη ιδεοληψία του πρωταγωνιστή.

Θα συμπορευθώ κι εγώ ασκαρδαμυκτί με τον Αργύρη. Παναγιώτη πολύ φοβάμαι ότι η ανεπιτήδευτη, αλλά φοβούμαι αφελής, ροπή του πρωταγωνιστή στην κομπορρημοσύνη των κλισέ, καταπνίγει την όποια τίμια διάθεση του σκηνοθέτη να αγγίξει το βαθειά κοιμώμενο ασυνείδητο του μέσου θεατή.

Καλό Σαββατοκύριακο

καποτε ημασταν με κασκολ και μπερεδες σε μεταμεσονυκτιες προβολες, τωρα μονο γιαλαντζι κρητικοι , πινουμε καμια τσικουδια να πανε τα φαρμακια κατω
Και που σαι Βασιλη, ακομα τιποτα δεν ειδες, τωρα που βρηκα ομοιδεατες για αντιλογο, θα ακολουθησει αναλυση του Ιταλικου νεορεαλισμου της δεκαετιας του 1940 και της Γαλλικης νουβελ βαγκ...

Τωρα με χτυπησες στο ευαισθητο σημειο μου, ιταλικός νεορεαλισμός που οι ρίζες του πηγάζουν στα τέλη του 19ου αιώνα από τον ιταλικό λογοτεχνικό Βερισμό (Verismo σημαίνει ρεαλισμός), αλλά και από την πρόοδο του κινηματογραφικού Κοινωνικού Ρεαλισμού.
Από το 1940 και μετά όλο και περισσότερες ταινίες στρέφονταν στο πραγματικό, αλλά ο όρος νεορεαλισμός δόθηκε για πρώτη φορά το 1943 κατά τη διάρκεια της παραγωγής της ταινίας του Luchino Visconti Διαβολικοί Εραστές από τον επικεφαλή του μοντάζ την ώρα που κοιτούσε τα αμοντάριστα πλάνα. Όμως, παρά την άρτια απεικόνιση της κοινωνικής καταγραφής, η σεναριακή μυθιστορηματικότητα και η νατουραλιστική αποτύπωση αυτής της ταινίας την έφεραν σε ρήξη με τις επόμενες καλύτερες νεορεαλιστικές, λόγος ικανός για να μην θεωρηθεί αυτή η πρώτη ταινία του κινήματος.

Αυτό έγινε το 1945 με την ταινία του Roberto Rossellini Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη, εποχή που μόλις είχε απελευθερωθεί η Ρώμη. Πρόκειται για μια ταινία χωρίς πολλά χρήματα με θέμα την αντίσταση, όπου πραγματοποιήθηκε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες χάρη στο καταπληκτικό συνεργείο του.

Οι ταινίες “Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη” του Ρομπέρτο Ροσελλίνι και ο “Κλέφτης Ποδηλάτων” του Βιττόριο ντε Σίκα
αποτελούν δύο αντιπροσωπευτικές ταινίες της σχολής του Ιταλικού Νεορεαλισμού.

Υπήρξαν και οι δύο κλασσικοί εκφραστές και μέντορες της σχολής αυτής.

Βάζουν τον θεατή στη θέση του πρωταγωνιστή και από εκεί,
στην καρδιά της ιστορίας και του προβλήματος.

http://www.imdb.com/title/tt0062952/
Γεννεθλια μερα σημερα του John Cassavetes (1929), σκηνοθετη πρωτοπορου αυτου που θεωρητικα εξελιχτηκε ως Ανεξαρτητο Αμερικανικο Σινεμα (και βγαζει εδω και δεκαετιες οτι πιο ουσιαστικο). Ο Cassavetes αν και ηθοποιος-σταρ (The Dirty Dozen μια απο τις πιο χαρακτηριστικες περιπτωσεις ερμηνειων του) ξεκινησε την προσωπικη του διαδρομη ως σκηνοθετης στα 1960, μια σειρα φαινομενικα πειραματικων και αυτοσχεδιων ταινιων που κατεγραφαν τα αδιεξοδα των συγχρωνων σχεσεων στις μεγαλοπουλεις
Εδω (Faces), κατα την γνωμη μου η καλυτερη ταινια του και μια απο τις πλεον αντιπροσωπευτικες πανω στις εξωσυζυγικες σχεσεις ενος ζευγαριου, εξαιρετικη επιλογη εαν την βρειτε γιαι οσους ακομα μπορουν να αντεξουν και επιθυμουν λιγο πιο αργους ρυθμους και χρονους

Ο τζων Κασσαβέτης (πραγματικό όνομα Ιωάννης Νικόλαος Κασσαβέτης) υπήρξε πρωταγωνιστής σε μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες των παιδικών μου χρόνων, όπου οι ήρωες κάθε λογής είχαν περίοπτη θέση και ταυτιζόσουν εύκολα με αυτούς, στην θρυλική " και οι 12 ήταν καθάρματα" του ρομπερτ ολντριτζ. Αργότερα ανακάλυψα ότι ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός ήταν περισσότερο γνωστός ως σκηνοθέτης του λεγόμενου αναξάρτητου αμερικάνικου σινεμά. κάποιες σύντομες πληροφορίες εδω:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%82

και να συμπληρωσουμε οτι η ταινια "Και οι δωδεκα ηταν καθαρματα" μαζι με το "Οπου πετουν οι αετοι - Where Eagle Dares - με Eastwood & Burton) αποτελουν τις απολυτες ανδρικες ταινιες - αν υπαρχει τετοιος ορος- για οσους μεγαλωσαν με ταινιες σε VHS που ενοικιαζονταν μια φορα την εβδομαδα (συνηθως καθε Παρασκευη) και οι τιτλοι τους αναγραφονταν σε μπλε τετραδιο με αριθμηση μπροστα και αξιολογηση με αστερακια
Γιατι ποιος αληθινος ανδρας δεν εχει κλαψει γοερα οταν ο Jim Brown τρεχει και πεταει τις χειροβομβιδες μεσα στους αεραγωγους ?

ananias έγραψε:και να συμπληρωσουμε οτι η ταινια "Και οι δωδεκα ηταν καθαρματα" μαζι με το "Οπου πετουν οι αετοι - Where Eagle Dares - με Eastwood & Burton) αποτελουν τις απολυτες ανδρικες ταινιες - αν υπαρχει τετοιος ορος- για οσους μεγαλωσαν με ταινιες σε VHS που ενοικιαζονταν μια φορα την εβδομαδα (συνηθως καθε Παρασκευη) και οι τιτλοι τους αναγραφονταν σε μπλε τετραδιο με αριθμηση μπροστα και αξιολογηση με αστερακια
Γιατι ποιος αληθινος ανδρας δεν εχει κλαψει γοερα οταν ο Jim Brown τρεχει και πεταει τις χειροβομβιδες μεσα στους αεραγωγους ?

 Βρε  Παναγιώτη! 
    ::   ::     ::
απλά δεν κρατούσα αρχείο σε μπλε τετράδιο, αλλά σε ενα παλιό με σπιράλ για να γράφω σε κάθε σελίδα και πρωταγωνιστές, σκηνοθέτες κλπ. και ναι βαθμολογούσα και γω με αστέρια....
αλλα μάλλον θα τις χαρακτήριζα αγορίστικες ταινίες αυτές μαζί με κάτι άλλες τύπου "γρανίτα από λεμόνι".
  και στις δύο που αναφέρεις θα πρόσθετα και τα  "κανόνια του Ναβαρόνε", που είχε σημείωσει εξαιρετική εμπορική επιτυχία επίσης.

http://www.imdb.com/title/tt0068473/
www.youtube.com/watch?v=ZrA1RC96LyY
ψαχνοντας να βρω καμια οχι τοσο διασημη ταινια, το Deliverance (1972) κατεχει αναμφιβολα μια θεση μεσα στην λιστα των πλεον αγαπημενων ταινιων που εχω δει, απο τον Αγγλο σκηνοθετη John Boorman και υποψηφιο για τρια oscar εκεινη την χρονια (σκηνοθεσια, σεναριο, μονταζ) , ενα φιλμ για τεσσερεις αδαείς φιλους της μεγαλουπολης οι οποιο ξεκινουν μια ομορφη εκδρομη σε ενα ποταμι που θα καταληξει αγωνας επιβιωσης τοσο απεναντι σε ντοπιους οσο και κυριως απεναντι στην φυση που ερχεται να τους τιμωρησει για την αγνοια και προσβλητικη διαθεση τους απεναντι της. Αξιζει τον κοπο να το αναζητησετε

Καθώς ο ananias ασχολήθηκε με τη φρίκη του πολέμου τόσο στο παρόν όσο και στο σχετικό με τα βιβλία θέμα* αναφέρω και γω με τη σειρά μου μια ταινίαν που στην εποχή της έκανε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία( Μεγάλο Βραβείο της κριτικής επιροπής στο Φεστιβάλ Καννών) το 1971.  JOHNNY GOT HIS GUN - Ο ΤΖΟΝΙ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ.
Σκηνοθεσία του Dalton Trumbo και πρωταγωνιστής ο έκτοτε από τους αγαπημένος μου ηθοποιούς Timothy Bottoms.

Ο απόλυτος ορισμός της αντιπολεμικής ταινίας , κατά την προσωπική μου άποψη και μια από τις πιο συγκινητικές και ανθρώπινες, αν και βαριά, ταινίες που έχω δει.
Το δίλημα της ευθανασίας βρίσκει επίσης μια πειστικότατη λύση και απάντηση για όσους έχουν ταλανιστεί έστω και φευγαλέα από αυτό.
Η φρίκη του πολέμου απεικονίζεται με τον παραστατικότερο τρόπο μέσα από την ιστορία ενός στρατιώτη που την τελευταία μέρα του Α΄παγκοσμίου πολέμου τραυματίζεται σοβαρότατα από μια νάρκη.Xάνει χέρια , πόδια και το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου του θεωρείται από όλους γύρω του ένα ζωντανό πτώμα, εκείνος όμως προσπαθεί να μείνει ζωντανός και να επικοινωνήσει.

* Παναγιώτη συγχαρητηρια για την ΄πρωτοβουλία και τον εμπνευσμένο τίτλο του. Θα πρεπε όλοι να του ρίξουν , έστω, μια ματιά.

σωστος ο beniz_z, διαβαζοντας δε το βιβλιο γραμμενο απο τον ιδιο τον σκηνοθετη Νταλτον Τραμπο (σεναριογραφο πολλων ταινιων ακομα οπως Spartacus, Exodos κ.α.) ειναι αναποφευκτο να μην συγκινηθεις μεχρις εσχατων... Μονη ενσταση η υπερ του δεοντος χριστιανικη προσεγγιση στο τελος του βιβλιου (αλλα και της ταινιας με την εμφανιση του Χριστουλη με την μορφη του ηθοποιου Jason Robards). Παραμενει ωστοσο μια σπουδαια ταινια κι ενα ακομη πιο σπουδαιο βιβλιο
Υ.Γ. Ο εν λογω σκηνοθετης και συγγραφεας αποτελει το μεγαλυτερο (και πιο διασημο) θυμα της λιστας Μακαρθυ την δεκαετια του '50 που κατεστρεψε μια ολοκληρη γενια αριστερων πεποιθησεων καλλιτεχνων στο Hollywood αναγκαζοντας τους ειτε να εξαφανιστουν απο το προσκηνιο ειτε να συνεχισουν να δουλευουν με ψευδονυμα (ο Τραμπο κερδισε και οσκαρ σεναριου εν ετει 1956 ως Robert Rich!)

Οφείλω να ομολογήσω πως δεν έχω διαβάσει το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία, αν και ήξερα την ύπαρξη του. Εκείνο που δεν περίμενα (και δεν ξέρω το γιατί) είναι πώς και στο βιβλίο εμφανίζεται στο τέλος ο Χριστός. Για να πω την αλήεια πίστευα πως είναι τρυκ του D. Trumbo για να φανεί "αρεστός" στο σύστημα που τον κυνήγησε ανελέητα. Ευχαριστώ για την ενημέρωση  ananias .

www.youtube.com/watch?v=FJuaAWrgoUY
με αφορμη την γεννεθλια ημερα σημερα ισως του πιο αξιολογου Αμερικανου ηθοποιου της νεοτερης γενιας Jake Gyllenhaal (Donnie Darko, Brokeback Mountain, Prisoners κ.α.) , το παραπανω φιλμ ως προταση, δυσαρεστο και δυσνοητο, οδυνηρο οπτικα και πολυπλοκο, απο τον σπουδαιο Καναδο σκηνοθετη Denis Villeneuve - δευτερη συνεργασια με τον Gyllenhaal μετα το Prisoners - , μια ταινια για οσους αρεσκονται περισσοτερο στις ερωτησεις παρα στις απαντησεις...

Thriller βραδια, δυο εναλλακτικες Ευρωπαικες προτασεις
www.youtube.com/watch?v=OVp8-7OTiH8 - The Loft (2008), εξαιρετικο φιλμ απο το Βελγιο, στα προτυπα των Usual Suspects, εξυπνο σεναριο, καμποσες ανατροπες, πολυδιαστατοι χαρακτηρες και ερμηνειες ακρως συνεπεις σε αυτους
και www.youtube.com/watch?v=-hbXQvMo6fk - La Cara Oculta (2011) απο Ισπανια (με την σπουδαια παραδοση στο ειδος) ή πως μια μεμονωμενη ιδεα για ενα κρυμμενο προσωπο πισω απο τον καθρεφτη γινεται σεναριο με εφιαλτικη τροπη

http://www.imdb.com/title/tt0070047/?ref_=ttrel_rel_tt
Σαν σημερα πριν απο 41 χρονια πρωτη προβολη της ταινιας The Exorcist στους κινηματογραφους, ενα φιλμ σταθμος που αλλαξε τον τροπο με τον οποιον ο μεσος θεατης εβλεπε μια ταινια τρομου (μεχρι τοτε και με μικρες εξαιρεσεις - Rosemary's Baby etc- τα περισσοτερα φιλμ του ειδους θεωρουνταν B- Movies και κατωτερας διαλογης), ενα φιλμ στο οποιο το βασικο μουσικο θεμα υποκατεστησε την ιδια την εικονα προκαλωντας μεγιστη ανατριχιλα για αυτο που δεν εχει συμβει αλλα διασθανεσαι να ερχεται, με την πλεον εκπληκτικη δουλεια σε επιπεδο make-up για την εποχη του, σκηνοθετημενο απο τον ταλαντουχο (και χαμενο μετα την ταινια αυτη) William Friedkin, ενα φιλμ που προφανως θα εχουν δει ολοι αλλα αξιζει να ξαναδουμε (ταιριαστο αλλωστε και με το πνευμα των Χριστουγεννων...)

εχθες ειχε γεννεθλια ο Anthony Hopkins (78 ετων!) και συμπτωματικα εχθες αξιωθηκα κι εγω και ειδα επιτελους το Noah (http://www.imdb.com/title/tt1959490/) με τον Χοπκινς στον ρολο του Μαθουσαλα (εξαιρετικη επιλογη για εναν σοφο ρολο ερμηνευμενο με φλεγματικο αγερωχο υφος). Συνολικα μια αξιπρεπεστατη ταινια (πολυ δε περισσοτερο αν φερεις στο νου σου το ανεκδιηγητο αντιστοιχο The Bible απο την δεκαετια του '60) χαρη στο οτι το σκηνοθετησε ο Νταρεν Αρανοφσκι (παρεπιπτοντως, μια απο τις καλυτερες ταινιες της προηγουμενης δεκαετιας - The Wrestler- ειναι δικη του), δινοντας υποσταση στους χαρτινους-βιβλικους χαρακτηρες και τονιζοντας το προφανες και επικαιρο πως καθε μορφη καταστροφης οφειλεται στην δικη μας παρεμβαση ως υπευθυνοι "φυλακες" του κοσμου που μας περιβαλει.
Αξιζει τον κοπο να το δει καποιος αν δεν το εχει ηδη κανει